ഇന്ന് ഇവിടെ
നിശ്ശബ്ദത നങ്കൂരമടിച്ചിരിക്കുന്നു
പുറമെ ശാന്തമായ സമുദ്രം പോലെ...
ചിറകുകളനക്കാതെ പറക്കുന്ന-
ഏകാകിയായ ഗഗനചാരിയെപ്പോലെ..
മിടിക്കുന്ന നിശ്ശബ്ദത.
ചെറിയൊരു കല്ലെറിഞ്ഞ്
നിശ്ശബ്ദതയുടെ ഈ നിലാപ്പരപ്പില്‍
ധ്വനി തരംഗങ്ങളുടെ
കാന്തിക വലയങ്ങളുണര്‍ത്താന്‍
കൌതുകം തോന്നുന്നു..
ഇരുളിന്റെ ആഴങ്ങളില്‍,
ഘന ശ്യാമ നഭസ്സില്‍,
മിന്നിപ്പൊലിയുന്ന
വിദ്യുല്ലതയുടെ തിളക്കം
ചിന്തകളിലേക്കും
വാക്കുകളിലേക്കുമാവാഹിച്ച്..
മമതയും സ്നേഹവുമായി,
മഞ്ഞും വെയിലുമായി,
ചിരന്തന സൌഹൃദത്തിന്റെ-
നനുത്ത തളിരുകളായി
വിവര്‍ത്തനം ചെയ്യണമെന്നുണ്ട്..
പക്ഷെ..
നിശ്ശബ്ദത നിരന്തരം
മൊഴിഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കുമ്പോള്‍
ഉള്‍ച്ചില്ലകളില്‍
എന്നോ പെയ്തു തോര്‍ന്ന
നീലാം‌ബരിയെക്കുറിച്ച്
ഞാനെന്തു പാടും??
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
good
കൊള്ളാം. വാക്കുകളില്‍ ആവാഹിച്ച് കവിതകളായി വിടര്‍ത്തൂ
കൊള്ളാം
"ചെറിയൊരു കല്ലെറിഞ്ഞ്
നിശ്ശബ്ദതയുടെ ഈ നിലാപ്പരപ്പില്‍
ധ്വനി തരംഗങ്ങളുടെ
കാന്തിക വലയങ്ങളുണര്‍ത്താന്‍
കൌതുകം തോന്നുന്നു.."
ഈ വരികള്‍ മനസ്സിലായി ..ഇഷ്ടപ്പെട്ടു..:)
നല്ല വരികള്‍!
:)
കവിത നന്നായിട്ടുണ്ട്. അഭിനന്ദനങ്ങള്‍
ചെറിയൊരു കല്ലെറിഞ്ഞ്
നിശ്ശബ്ദതയുടെ ഈ നിലാപ്പരപ്പില്‍
ധ്വനി തരംഗങ്ങളുടെ
കാന്തിക വലയങ്ങളുണര്‍ത്താന്‍
കൌതുകം തോന്നുന്നു..
ഇഷ്ടമായി വരികള്‍
:)
ഉപാസന
“നീലാം‌ബരിയെക്കുറിച്ച്
ഞാനെന്തു പാടും??“
എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ പാടു, ചുമ്മാ കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കാമല്ലൊ..[;)]
Post a Comment